لال شوم اگر دوباره من

                                                                          شعری ز دنیا گویم

کور شوم اگر که دیده به دنیاگشوده ام

دست شود قطع اگر تکه ای مال خورم

اشک شود خون اگر از دیده کس دل ببرم

ناله ز دنیا نکنم

سینه پر از درد غم است

حسرت مرگم نکشم

عمر پریشان شده است

راحت دنیا بکنم

خود غم اندوه شدم

دیده ز دنیا ببرم

عفو که مجبور شدم

میل ندارم که کسی بر سر گورم گرید

ترس ندارم که کسی سنگ ز مزارم ببرد

خاک اگر سرد شود گرمی دوزخ آنجاست

میل ندارم که دگر ناله فریاد کنم

اشک اگر سوخته است

کار من از گریه گذشت

ناله مکن ای مادر

قبر مرا تنگ شده است

5/4/1385

احمد ملائی